Σφοδρή ήταν η αντίδραση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει «καμία ελπίδα» στο θέμα και «το ζήτημα αυτό έχει ξεκαθαριστεί από καιρό».
«Πολύ πιο σημαντικό από το να οδηγούνται οι άνθρωποι στην Ελλάδα σε εσφαλμένη κατεύθυνση, θα ήταν να τους εξηγήσει και να τους διαφωτίσει κανείς σχετικώς με τον δρόμο προς τις μεταρρυθμίσεις και να τους συνοδεύσει σε αυτή την πορεία» είπε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που χαρακτήρισε ανεύθυνες τις δηλώσεις περί διεκδίκησης αποζημιώσεων. .
Που οφείλεται ο φόβος της Γερμανίας
Πίσω όμως από το προληπτικό «άδειασμα» της Αθήνας, κυριαρχεί ο γυμνός φόβος. Κι αυτός οφείλεται σε τρεις παράγοντες:
- Ο πρώτος είναι ότι τυχόν αξιώσεις για αποζημιώσεις θα ανέτρεπαν την ευρωπαϊκή ατζέντα σε μια στιγμή που το Βερολίνο θέλει να επικεντρώσει όλες τις δυνάμεις στην επιτυχία των προγραμμάτων σταθερότητας και λιτότητας.
- Ο δεύτερος είναι ότι οι αξιώσεις θα άνοιγαν αυτόματα την όρεξη και πολλών άλλων χωρών, καθώς, όπως είχε πει και πράσινος πολιτικός η Γερμανία ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση με 53 χώρες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αν εξαναγκαζόταν σε πληρωμές, αυτό θα ήταν η αιώνια χρεοκοπία της.
- Και ο τρίτος παράγοντας είναι η «συνεπής» ασυνέπεια της ελληνικής κυβέρνησης.
Οι γερμανοί πολιτικοί, έχοντας πλήρη εικόνα της αδυναμίας της, σουφρώνουν με περιφρόνηση τα χείλη τους όταν μιλούν για αυτήν, από την άλλη όμως δεν αισθάνονται ποτέ σίγουροι μαζί της. Αποτέλεσμα είναι να έχουν διαμορφωθεί δύο αντιθετικοί πόλοι στη Γερμανία.
- Ο ένας εκπροσωπείται από την Αριστερά και τάσσεται υπέρ της χωρίς όρους αναγνώρισης των ελληνικών αξιώσεων και της καταβολής «λογικών» αποζημιώσεων.
- Ο άλλος, που είναι και ισχυρότερος, στον οποίο συμμετέχουν τόσο τα κυβερνητικά κόμματα όσο και εκείνα της αντιπολίτευσης, θεωρεί το ζήτημα νομικά αστήρικτο και πολιτικά λήξαν και θέλει να το παρακάμψει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα.
Το ζήτημα, όπως αναγνωρίζουν πολλοί γερμανοί πολιτικοί υπάρχει. Κι αυτό δίνει στον φόβο τους ρεαλιστικό υπόστρωμα.
Μέτωπο κατά της Γερμανίας για το χρέος προς την Ελλάδα
Στη δημιουργία πρωτόγνωρου μετώπου στην Ελλάδα με την προσδοκία διεκδίκησης διά της νομικής οδού «όσων μας χρωστούν οι Γερμανοί» από τον Πόλεμο, καθώς και στην αντίδραση, με προφανή διάθεση απαξίωσης των ελληνικών συμφερόντων, του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε οδήγησε το δημοσίευμα του Βήματος για την απόρρητη έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που αφορά τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Το καινούριο στοιχείο είναι ότι στην απόρρητη έκθεση αναφέρεται ρητά ότι η Γερμανία πήρε από την Ελλάδα 13,5 εκατομμύρια χρυσές λίρες με τη δέσμευση ότι «θα τα επιστρέψει μετά το τέλος του πολέμου».
Το ποσό αυτό δεν επιστράφηκε ποτέ ενώ στα 79 χρόνια που έχουν περάσει οι τόκοι έχουν εκτοξεύσει την οφειλή στα 60-70 δισ. ευρώ. Το ρεπορτάζ της εφημερίδας για την ύπαρξη της έκθεσης των 80 σελίδων η οποία παραδόθηκε από τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών κ. Χρήστο Σταϊκούρα στον υπουργό Εξωτερικών κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο, ο οποίος και την προώθησε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, δημιούργησε ένα μεγάλο διεθνές ζήτημα.
Το πρώτο μέσο που αναμετέδωσε την είδηση ήταν η ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel», εμπλουτίζοντας μάλιστα το ρεπορτάζ με στοιχεία από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, για να ακολουθήσουν τα βρετανικά μέσα, με ιδιαίτερη έμφαση από τη συντηρητική «The Daily Telegraph», η οποία αφιέρωσε στην ιστοσελίδα της εκτενές ρεπορτάζ. Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό, το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα φτάνει τα 162 δισ. ευρώ: 108 δισ. ευρώ για την ανοικοδόμηση κατεστραμμένων υποδομών και 54 δισ. ευρώ (σ.σ. τόσο το υπολογίζουν οι γερμανοί) για το κατοχικό δάνειο που αναγκάστηκε να δώσει η ελληνική κυβέρνηση την περίοδο 1942 – 1944.
Μετά το «Der Spiegel», που αναδημοσίευσε το άρθρο, την Τρίτη και η «The Daily Telegraph» δημοσίευσε στην ηλεκτρονική της έκδοση κείμενο του Αμπροζ Εβανς-Πρίτσαρντ με τίτλο «Μεγάλες πολεμικές απαιτήσεις από την Ελλάδα κατά της Γερμανίας εκρήγνυνται σαν ωρολογιακή βόμβα», στο οποίο γίνεται εκτενής αναφορά στις πληροφορίες που έφερε στο φως «Το Βήμα» για το πόρισμα της επιτροπής εμπειρογνωμόνων που εξετάζει κατ’ εντολή του υπουργείου Οικονομικών πιθανή αξίωση καταβολής αποζημιώσεων από τη Γερμανία.
Μεγάλη αναγνωσιμότητα
Το άρθρο φιγουράρει μάλιστα ανάμεσα στα δέκα πιο αναγνωσμένα κείμενα της εφημερίδας, ενώ έχει προκαλέσει και το ενδιαφέρον του κοινού, αφού κατέχει την πρώτη θέση των περισσότερο σχολιασμένων δημοσιευμάτων με πάνω από 1.200 σχόλια αναγνωστών, τα περισσότερα επικριτικά για τους Γερμανούς, αλλά και πολλά καυστικά σχόλια για τις ελληνικές διεκδικήσεις.
Το άρθρο της «The Daily Telegraph» σχολιάζει τη χρονική στιγμή κατά την οποία η ελληνική Πολιτεία επέλεξε να ρίξει φως στο συγκεκριμένo θέμα, ενώ αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η «έκθεση θα εκληφθεί από τους γερμανούς αξιωματούχους ως μία μορφή ηθικού εκβιασμού, καθώς συνεχίζονται οι σκληρές διαπραγματεύσεις για το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα από την τρόικα».
Οι διαστάσεις του θέματος προκάλεσαν όπως είδαμε και νωρίτερα την αντίδραση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αλλά και του υπουργού Εξωτερικών, Δημήτρη Αβραμόπουλου, ο οποίος ενημέρωσε τον Κάρολο Παπούλια λέγοντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει κανένας συσχετισμός ανάμεσα στις μεταρρυθμίσεις που γίνονται στην Ελλάδα και στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων.
Με το μέτωπο κατά Σόιμπλε τάχθηκε όμως και το ΠΑΣΟΚ το οποίο δια της εκπροσώπου του, Φώφης Γεννηματά δήλωσε ότι η χώρα μας δεν πρόκειται να απεμπολήσει τα δικαιώματά της και ότι η ελληνική κυβέρνηση συγκεντρώνει στοιχεία, εργάζεται συστηματικά και θα ασκήσει τα δικαιώματά της όποτε το κρίνει αυτή.
Πόσο αξίζουν σήμερα οι 13,5 εκατομμύρια χρυσές λίρες
Η οφειλή της Γερμανίας από το «αναγκαστικό» δάνειο που υποχρεώθηκε να δώσει η Ελλάδα στα στρατεύματα κατοχής ήταν 13,5 εκατ. χρυσές λίρες που χαρακτηρίστηκαν «άτοκες πιστώσεις» με τη ρητή δέσμευση ότι θα επιστραφούν μετά το τέλος του πολέμου. Σήμερα, 79 χρόνια μετά, μαζί με τους τόκους, ανέρχεται σε 60-70 δισ. ευρώ.
«Δεν έχουν παραγραφεί οι ελληνικές αξιώσεις»
Την άποψη ότι δεν έχουν παραγραφεί οι ελληνικές αξιώσεις εκφράζει ο γερμανός καθηγητής Δημοσίου Δικαίου Νόρμαν Πέεχ, ο οποίος τονίζει επίσης ότι η συμφωνία του Λονδίνου ήταν ένα είδος μορατόριουμ για τα γερμανικά χρέη που δεν αναίρεσε, απλώς ανέβαλε την αποπληρωμή τους.
Θεωρεί ακόμη ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να διακηρύξει δημόσια ότι οι ελληνικές αξιώσεις είναι θεμιτές και ότι θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο διαπραγματεύσεων με το Βερολίνο. Έτσι θα μπορούσε να παρακάμψει και τη χρονοβόρα δικαστική οδό.
«Το 1953 είχε συμφωνηθεί στο Λονδίνο να τεθούν στο “ψυγείο” τέτοιες αξιώσεις ως τη μέρα που θα συνομολογηθεί ένα Σύμφωνο Ειρήνης. Ένα τέτοιο Σύμφωνο δεν υπήρξε ονομαστικά, αλλά η γενική άποψη είναι ότι το Σύμφωνο 2+4 που υπογράφηκε το 1990 από τα δύο τότε γερμανικά κράτη και τις νικήτριες δυνάμεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Βρετανία, Γαλλία) υπέχει ακριβώς θέση Συμφώνου Ειρήνης. Από τότε “αποψύχθηκαν” πάλι οι αξιώσεις. Και δεδομένου ότι ως σήμερα έχουν περάσει μόλις 23 χρόνια, οι αξιώσεις διατηρούν πλήρως την επικαιρότητά τους», τονίζει ο κ. Πέεχ ενώ στο ερώτημα αν ο δρόμος για την έγερση αξιώσεων παραμένει ανοιχτός για την Ελλάδα, απαντά:
«Αυτό είναι ένα δύσκολο ερώτημα. Όταν πρωτοτέθηκε το θέμα σε συνάρτηση με τις αξιώσεις των θυμάτων στο Δίστομο, η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να εκτελέσει τη θετική για τα θύματα απόφαση του δικαστηρίου και να κατάσχει γερμανικά περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα. Το ίδιο έκανε για δεκαετίες σε πολιτικό επίπεδο και για τις άλλες αξιώσεις της. Ενδιάμεσα, τα ανώτατα διεθνή δικαστήρια απεφάνθησαν πως το γερμανικό κράτος, λόγω της αρχής της ετεροδικίας, δεν μπορεί να εγκληθεί από αλλοδαπούς. Ο δρόμος αυτός έχει κλείσει λοιπόν οριστικά για τα θύματα. Το πρόβλημα έγινε έτσι τώρα αποκλειστικά πολιτικό. Το ερώτημα είναι μόνο αν η ελληνική κυβέρνηση θα τολμήσει υπό τις σημερινές συνθήκες να θέσει παρόμοια θέματα στο Βερολίνο».
«Φέρτε πίσω τα κλεμμένα αρχαία»
λέει τώρα στους Γερμανούς ο Μανώλης Γλέζος ο οποίος ενοχλήθηκε από τον περιφρονητικό τρόπο με τον οποίο απάντησε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο ελληνικό αίτημα για τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Με επιστολή που έστειλε στην εφημερίδα Die Welt απαντά στον γερμανό υπουργό Οικονομικών και του καταλογίζει άγνοια αφού, όπως αναφέρει, σύμφωνα με το Βήμα της Κυριακής, το θέμα του κατοχικού δανείου δεν έχει λήξει τη στιγμή που η Γερμανία έχει εξοφλήσει το κατοχικό δάνειο που αναγκαστικά εισέπραξε από την πρώην Γιουγκοσλαβία αλλά και από την Πολωνία.
Ο κ. Γλέζος ζητάει ευθέως από τη γερμανική κυβέρνηση να επιστρέψει εδώ και τώρα τους κλεμμένους αρχαιολογικούς θησαυρούς. Ο στρατάρχης της Βέρμαχτ, Βίλχελμ φον Λιστ, ανώτατος διοικητής Νοτιοανατολικής Ευρώπης με έδρα την κατεχόμενη Αθήνα, όργωνε, λέει ο κ. Γλέζος, την Ελλάδα έχοντας στο όχημά του μια αρχαία κεφαλή του θεού Ερμή.
Ο κ. Γλέζος παραθέτει και ένα βιβλίο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας όπου εκεί μέσα βρίσκονται όλα τα κλεμμένα αρχαία καταγερμαμμένα. Παραθέτει, επίσης, τον τρόπο με τον οποίο οι Ναζί μας έκλεβαν τα αρχαία. Τα έκλεβαν από Μουσεία, τα οικειοποιήθηκαν όταν έσκαβαν δρόμους για τα Πάντσερ τους ή τα ανακάλυπταν κατά τη διάρκεια οχυρωματικών έργων κλπ.
Ποιος είναι ο φον Λιστ
Ο Βίλχελμ Ζίγκμουντ Βάλτερ Λιστ (γερμανικά: Wilhelm Siegmund Walther List)[1] (* 14 Μαΐου 1880, Ομπερκίρχμπεργκ του Ουλμ / Βάδη-Βυρτεμβέργη, † 16 Αυγούστου 1971, Γκάρμις-Παρτενκίρχεν) ήταν Γερμανός αξιωματικός της Βέρμαχτ (από το 1940 Στρατάρχης) κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν και δεν φοίτησε σε κάποια στρατιωτική σχολή, ο δεκαοκτάχρονος Λιστ εισήλθε στη στρατιωτική υπηρεσία το 1898.
Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε κυρίως σε επιτελικές θέσεις. Παρέμεινε στο στρατό της Γερμανίας του Μεσοπολέμου, όπου έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των γερμανικών Ορεινών Στρατευμάτων και στην ανάπτυξη της απαγορευμένης στη Γερμανία, από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, επιτελικής εκπαίδευσης. Μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία (1933) ανέλαβε υψηλές διοικητικές θέσεις.
Όταν ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Λιστ διοικούσε την 14η Στρατιά, με την οποία διακρίθηκε ιδιαίτερα κατά την Πολωνική Εκστρατεία, όπου έλαβε τον Σταυρό των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού και κατά τη μάχη της Γαλλίας, μετά την οποία προήχθη σε Στρατάρχη.
Ως διοικητής της 12ης Στρατιάς ήταν από τους κυριότερους ηγέτες κατά την Βαλκανική Εκστρατεία, μετά το πέρας της οποίας διορίστηκε για λίγους μήνες Ανώτατος Διοικητής Νοτιοανατολικής Ευρώπης στην Ελλάδα, θέση από την οποία ήταν υπεύθυνος για πολλές παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου μέσω της χρήσης αντιποίνων κατά αμάχων για την δράση των ανταρτών.
Έχοντας μετατεθεί σε κάποια περιθωριακή θέση στην Αρκτική μετά από μια εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας, ανέλαβε τη διοίκηση της Ομάδας Στρατιών «Α» στη νότια Σοβιετική Ένωση το καλοκαίρι του 1942.
Η αποτυχία του όμως να καταλάβει τον Καύκασο σήμανε και το τέλος της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας, αφού απολύθηκε και τέθηκε στην εφεδρεία χωρίς να επανενεργοποιηθεί. Λίγες ημέρες πριν τη λήξη του πολέμου συνελήφθη από αμερικανικά στρατεύματα και το 1947 ήταν ο κύριος κατηγορούμενος στη λεγόμενη «Δίκη των Ομήρων».
Λόγω των εκτελέσεων ανταρτών και αμάχων την περίοδο που ήταν Ανώτατος Διοικητής Νοτιοανατολικής Ευρώπης καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, από την οποία απελευθερώθηκε το 1952 για λόγους υγείας, έχοντας εκτίσει πέντε χρόνια.
Επέστρεψε στον τόπο κατοικίας του στο Γκάρμις-Παρτενκίρχεν όπου και έζησε υπό μερικό περιορισμό ως τον θάνατό του το 1971, σε ηλικία 91 ετών. [Πηγή Wikipedia] (Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr)
Έγγραφο – ντοκουμέντο
Ισχυρά νομικά ερείσματα για της διεκδίκηση της επιστροφής του αναγκαστικού δανείου, που σύνηψαν οι ναζί με την Τράπεζα της Ελλάδος, κατά τη διάρκεια της κατοχής, φαίνεται να εγείρει στο μεταξύ και έγγραφο-ντοκουμέντο, που φέρνει στο φως η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία».
Σύμφωνα με την εφημερίδα, στην απόρρητη έκθεση που συντάχθηκε από τον Επίτιμο Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ι. Παπανικολάου και η οποία έχει παραδοθεί στην κυβέρνηση, υπάρχει έγγραφο-ντοκουμέντο που αποδεικνύει ότι το Γ’ Ράιχ είχε αρχίσει την αποπληρωμή των δόσεων του κατοχικού δανείου την περίοδο 1943-44 σε ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος.
Στην έκθεση αναφέρεται ότι ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει το νομικό χαρακτήρα του δανείου και είχε δώσει την εντολή για την αποπληρωμή του, την οποία σταμάτησαν οι μεταπολεμικές γερμανικές κυβερνήσεις.
Στο πόρισμα υπογραμμίζεται ότι το ζήτημα του δανείου δεν σχετίζεται με τη συμφωνία για καταβολή αποζημιώσεων που είχε υπογραφεί το 1960, η οποία μάλιστα αφορούσε μέρος των επανορθώσεων. Η πολυσέλιδη έκθεση που συντάχθηκε από τον επίτιμο Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, παραδόθηκε στους Αντ. Σαμαρά, Ευ. Βενιζέλο και Φ. Κουβέλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου