Παράξενο σπορ για μια πρόστυχη χωριατοπούλα του αμερικανικού Νότου στη δεκαετία του '60 - και δεν είναι το μόνο καθώς η Κίντμαν παίζει και με τον νεαρό Ζακ Εφρον, ο οποίος σιωπηλά την ποθεί.
Σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές της ταινίας του Λι Ντάνιελς ουρεί πάνω στον κακόμοιρο συμπρωταγωνιστή της, ο οποίος μόλις έχει τσιμπηθεί από τσούχτρα (!), γελώντας χαιρέκακα, με ένα γέλιο που σου παγώνει το αίμα.
Στις Κάννες, πολλοί από τους θεατές έχασαν τα σαγόνια τους σε αυτή τη σεκάνς. Το πρόσωπό της, βλέπετε, δείχνει ανατριχιαστικά άκαμπτο - ο Ντάνιελς βέβαια επιζητεί αυτό το λουκ και το έχει υπερτονίσει, αλλά ακολουθώντας αυτή την τακτική έχει υπερτονίσει και τα χνάρια των επεμβάσεων της πρωταγωνίστριάς του.
Στη σκηνή, δε, που εκτελεί μια παντομίμα... στοματικού έρωτα για τα μάτια του φυλακισμένου Τζον Κιούζακ, βάζει κάτω όλες τις έκφυλες ηρωίδες εξ Αμερικής από το «Βασικό ένστικτο» και μετά. Θα μου πείτε, η ταινία αξίζει; Ε, και μόνο γι' αυτή...
Οι περισσότεροι ευρωπαίοι θεατές δεν έχουν δει ακόμα το «Paperboy», η Νικόλ Κίντμαν όμως επιφυλάσσει ακόμη μία πρόκληση γι' αυτούς - μία ταινία ονόματι «Stoker». Σκηνοθετημένη από τον φημισμένο Παρκ Τσαν-Γουκ (περισσότερο γνωστός από το βραβευμένο στις Κάννες cult διαμάντι ονόματι «Oldboy» - με σουξέ και στις ελληνικές αίθουσες), η ταινία αναμένεται όσο λίγες τόσο από τους αφοσιωμένους σινεφίλ όσο και από τους θαυμαστές της χολιγουντιανής λάμψης.
Η Νικόλ Κίντμαν άλλωστε ακροβατεί συχνά ανάμεσα στα δύο. Στο τρέιλερ του «Stoker» τη βλέπουμε σε έναν εντυπωσιακό μονόλογο: «Συχνά αναρωτιέμαι γιατί κάνουμε παιδιά. Εχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως τα κάνουμε γιατί θέλουμε κάποιος να το κάνει σωστά αυτή τη φορά. Αλλά εγώ δεν είμαι μία από αυτές. Και μιλώντας προσωπικά, ανυπομονώ να δω τη ζωή να σε ξεσκίζει!».
Πώς σας ακούγεται; Σύμφωνα με την επίσημη σύνοψη, μια νεαρά χάνει τον πατέρα και καλύτερό της φίλο σε τροχαίο και τη μελαγχολία της απώλειας διαδέχεται η ξαφνική άφιξη του θείου της, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσε, στο σπίτι όπου μένει παρέα με την ελαφρώς κουνημένη μητέρα της - στον ρόλο της οποίας η Κίντμαν μοιάζει λιγότερο με στοργική μητέρα και περισσότερο με αιμοβόρο πλάσμα της νύχτας.
Ισως γιατί πλέον με δυσκολία μπορεί κανείς να εντοπίσει συναίσθημα στο πρόσωπό της. Να το πούμε: η ηθοποιός μπορεί να χειρίζεται με μαεστρία τα εκφραστικά της μέσα (γιατί - πώς να το κάνουμε; - η Κίντμαν παραμένει εξαιρετική ερμηνεύτρια), αλλά στα κοντινά της αυτό που γεμίζει την οθόνη μοιάζει περισσότερο με ζωντανό κέρινο ομοίωμα που μόλις το 'σκασε από τη Μαντάμ Τισό.
Πριν από λίγα χρόνια, μάλιστα, τα άκουσε από τον Μάρτιν Μπράουν, ιδιοκτήτη της μεγαλύτερης κλινικής μπότοξ του Καναδά. «Παίρνει το Οσκαρ, κλαίει από συγκίνηση και δεν κουνιέται τίποτα», είπε χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε συνέδριο πλαστικών χειρουργών.
Η Κίντμαν πάντως είναι κάθετη: «Δεν έχω κάνει πλαστικές επεμβάσεις. Δοκίμασα το μπότοξ, αλλά το έκοψα και τώρα μπορώ να κινώ ξανά τους μυς του προσώπου. Χρησιμοποιώ αντηλιακό, δεν καπνίζω και φροντίζω τον εαυτό μου. Εχω δοκιμάσει πολλά για να βελτιώσω την εμφάνισή μου, αλλά τίποτα δεν αποδίδει όσο η σωστή διατροφή και η γυμναστική. Καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, κανέναν δεν κρίνω, προσωπικά όμως πιστεύω στη φυσική ομορφιά. Ετσι ανατράφηκα».
Μάλιστα. Οταν μπαίνει η «ανατροφή» στη μέση... Οχι πως έχει καμιά σημασία. Το πρόγραμμά της άλλωστε είναι γεμάτο και τρεις ταινίες ακολουθούν για τα επόμενα δύο χρόνια: «Grace of Monaco», στον ρόλο της Γκρέις Κέλι (αναμένεται στις αίθουσες το 2014), «The railway man», πολεμικό δράμα, παρέα με τον Κόλιν Φάρελ, και «Before I go to sleep», θρίλερ με τον Κόλιν Φερθ, βρετανικής παραγωγής.
Ισως εκεί διαπιστωθεί αν το πρόσωπο της Νικόλ Κίντμαν έχει αρχίσει ξανά να κινείται. Μέχρι τότε οι έλληνες θεατές μπορούν να απολαύσουν τις δύο αναμενόμενες ταινίες της πολύ πολύ σύντομα, καθώς το «Paperboy» προβάλλεται από την Πέμπτη στις ελληνικές αίθουσες, ενώ το «Stoker» θα προβάλλεται από 28 Μαρτίου.
Άκης Καπράνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου