Λίγο πριν την αυγή του Αυγούστου, σε μια οικοδομή στην Κηφισιά οι αρχαιολόγοι έκαναν ένα ταξίδι στο χρόνο 2.500 χρόνια πίσω. Εκεί βρήκαν έναν μελαμβαφή σκύφο ο οποίος είναι πολύ πιθανό να ανήκε στον μεγάλο Έλληνα, Περικλή.
Σύμφωνα με Τα Νέα, οι έξι άνδρες είναι πιθανόν να βρέθηκαν μαζί σε κάποιο συμπόσιο ή καπηλειό και αφού ήπιαν από το ίδιο αγγείο-κάτι που συνηθιζόταν εκείνη την εποχή-χάραξαν επάνω τα ονόματα τους στη γενική πτώση για να δείξουν ότι τους ανήκει.
Στη συνέχεια τα περιέκλεισαν σε ένα πλαίσιο, ώστε να γίνεται σαφές ότι πρόκειται για παρέα, ξεκινώντας από τον μεγαλύτερο. Οι αρχαιολόγοι διακρίνουν τουλάχιστον δύο γραφικούς χαρακτήρες αλλά δεν είναι σίγουροι για το αν ο Περικλής έγραψε το όνομα του.
Το μόνο σίγουρο είναι πως οι έξι άνδρες ήπιαν λίγο παραπάνω, γεγονός που αποδεικνύεται από το ότι το όνομα του Περικλή γράφτηκε λάθος και στη συνέχεια διορθώθηκε. Και εδώ προκύπτει ένα βασικό ερώτημα: Ποιανού ήταν το αγγείο;
Η απάντηση βρίσκεται στη βάση του όπου αναγράφεται ακόμα ένα όνομα: Δραπέτης. Και ποιος είναι ο δραπέτης; Η αρχαιολόγος Γαλήνη Δασκαλάκη πιστεύει πως πρόκειται για κάποιον δούλο που το έσκασε καθώς το όνομα δηλώνει ιδιότητα. Πιθανότατα ο εν λόγω άνδρας σέρβιρε τους επιφανείς άνδρες που περνούσαν πολύ καλά μαζί και έτσι αποφάσισαν να χαράξουν τα ονόματα τους και να του το δώσουν ως αναμνηστικό.
Η χαρά που πήρε εκείνο το βράδυ ο Δραπέτης και τα συναισθήματα που του προξένησε η συνάντηση ήταν μεγάλη και το κρασοπότηρο δεν το αποχωρίστηκε ποτέ, το πήρε μέχρι και στον τάφο του.
Γιατί είναι σημαντική η ανακάλυψη του κρασοπότηρου;
Δεν μιλάμε για ακόμα ένα εύρημα των αρχαιολόγων από την αρχαία εποχή. Το κρασοπότηρο άνηκε στον Περικλή, τον άνδρα που ανέδειξε την Αθήνα στην Αρχαία Ελλάδα και κατάφερε να σπάσει τα ταμπού λόγω του φιλελεύθερου πνεύματος του που τον οδήγησε στην δημιουργία ενός ριζοσπαστικού καθεστώτος για την εποχή εκείνη.
Γεννήθηκε περίπου το 495 π.Χ από επιφανείς γονείς. Λίγες μέρες πριν τον γεννήσει, η μητέρα του Αγάριστη είδε στον ύπνο της ότι έφερε στον κόσμο ένα λιοντάρι. Η ίδια πετάχτηκε από το κρεβάτι της και έτρεξε στις υπηρέτριες για να τους πει τον εφιάλτη.
Εκείνες είπαν πως ήταν καλό σημάδι γιατί το λιοντάρι αντιπροσωπεύει την δύναμη και την δόξα. Τελικά είχαν δίκιο... Από νεαρή ηλικία ο Περικλής έδειξε την έφεση του στα γράμματα και μαθήτευσε κοντά σε κάποιους από τους γνωστότερους φιλοσόφους της εποχής του όπως ο Ζήνων ο Ελεάτης, ο Πρωταγόρας, καθώς και ο φιλόσοφος, Αναξαγόρας ο Κλαζομένιος, με τον οποίο τον συνέδεε στενή φιλία.
Μέσα από την παιδεία κατάφερε να έχει αυτοέλεγχο και να ανοίξει το μυαλό του. Αυτό τον οδήγησε στο να ασχοληθεί με την πολιτική σε μικρή ηλικία. Το 463 π.Χ ήταν μέλος του κατηγορητηρίου εναντίον του Κίμωνα, γιου του στρατηγού Μιλτιάδη και ηγέτη της συντηρητικής παράταξης. Λόγω της ρητορικής του δεινότητας στην Εκκλησία του Δήμου κατάφερε να αναρριχηθεί στην εξουσία.
Η πραγματική άνοδος της Αθηναϊκής δημοκρατίας άρχισε όταν ο Περικλής παραμέρισε δια εξοστρακισμού τον κυριότερο πολιτικό του αντίπαλο, τον συντηρητικό Κίμωνα. Μετά από τον εξοστρακισμό του Κίμωνα, ο Περικλής συνέχισε να προτείνει ολοένα και πιο ριζοσπαστικούς νόμους, που προωθούσαν τον βαθμό της δημοκρατίας σε πραγματικά δυσθεώρητα ύψη.
Η πολιτική του Περικλή συνέχισε να είναι υπερβολικά φιλολαϊκή, πράγμα που τον κράτησε στην εξουσία τις επόμενες δύο δεκαετίες και του άνοιξε τον δρόμο, ώστε να κάνει την Αθήνα, την ισχυρότερη πόλη της Μεσογείου και την πιο ξακουστή στον αρχαίο κόσμο.
Το διάβασα στο koolnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου