Η δημόσια διαφθορά στο μυαλό του Γκόγια

Πως έβλεπε στο τέλος του 18ου αιώνα ο Φραντσίσκο Γκόγια, ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους της παγκόσμιας ζωγραφικής, καθώς και ένας από τους μεγαλύτερους πρωτοπόρους της μοντέρνας τέχνης, τα πολιτικά φαινόμενα;

 Υπήρχε ή όχι στα τέλη του 18ου (1792) δημόσια διαφθορά ή ήταν οι κοινωνίες αγγελικά πλασμένες; Ποιο ήταν το στερεότυπο του δημοσίου υπαλλήλου μέσα στο μυαλό του ιδιοφυούς Ισπανού δημιουργού;

Γράφει και επιλέγει ο

Παναγιώτης Χανός 

 Από τη συλλογή "Καπρίτσια" το χαρακτικό Se Repulen (Αλληλοπροστατεύονται)...

Γράφει στην κριτική του για τον Γκόγια ο Alfonso Perez-Sanchez (καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο πανεπιστήμιο της Μαδρίτης):

"Σε αυτή την καταχθόνια τελετή, μαντεύει κανείς ότι η φροντίδα των νυχιών συνδέεται με την αρπακτικότητα. Το χειρόγραφο της εθνικής βιβλιοθήκης καταγγέλλει ξεκάθαρα τους δημοσίους υπαλλήλους: "Οι εργαζόμενοι που κλέβουν το κράτος αλληλοβοηθιούνται και αλληλοστηρίζονται. Ο προϊστάμενος τους σηκώνει τον τεντωμένο του λαιμό και τους κάνει σκιά με τις τερατώδεις φτερούγες του". Είναι παράξενο, που για μια ακόμη φορά, που στο προκαταρκτικό σχέδιο, η μορφή που βρίσκεται στα δεξιά, γυμνή στο χαρακτικό, φορά ένδυμα καθολικού μοναχού..."