Bob Dylan>ο... ξενέρωτος θρύλος έκανε αγγαρεία στη Θεσσαλονίκη (video)

Ευτυχώς που δεν πήγα! Αν και για να είμαι ειλικρινής αμφιταλαντεύτηκα, αλλά επειδή μάλλον προηγείται της εποχής μου (είμαι παιδί των police, των Class, των U2) στην πραγματικότητα δεν ένιωσα ενοχές... Τελικά όπως διαπίστωσα από τις διηγήσεις εκείνων που το τόλμησαν ευτυχώς που δεν πήγα: υποτονικός, ξενέρωτος, βαριεστημένος ο άνθρωπος έκανε... αγγαρεία!

Άκουσα μάλιστα από ραδιοφώνου ορισμένους "ευπρεπείς" προοδευτικούς που επιχείρησαν να τον δικαιολογήσουν. Καμιά δικαιολογία... Ο άνθρωπος λειτούργησε σαν... ρομπότ: άρχισε ακριβώς στις 9.00 τελείωσε ακριβώς στις 11.00. Κανένα συναίσθημα στη συναυλία του και καμία κουβέντα...

Σχολιάζει ο 

Παναγιώτης Χανός 

Από έναν -υποτίθεται- δημιουργό με κοινωνικό λόγο στα τραγούδια του, θα περίμενε κανείς μεγαλύτερη ευαισθησία... Αρκετά πλέον...Τα λιγοστά μας ευρώ είναι πολύ ακριβά για να τα επενδύουμε σε τέτοια απαξιωτικά θεάματα! 

Και για να μιλήσω με το Λάμδα Βαρύ: 

Φιλαράκι αν είσαι 80 χρονών, 

αν δεν έχεις πνευμόνι και  δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα, 

αν βαριέσαι που ζεις, 

αν σου έχουν οργανώσει οι δισκογραφικές εταιρίες τουρνέ σε πόλεις και χώρες που δεν είναι του γούστου σου

καλύτερα κάτσε στα αυγά σου, απόλαυσε την παλιά σου δόξα, δείξε λίγο αξιοπρέπεια και μην μας ζαλίζεις τον έρωτα...

Διαβάζω στην kulturosupa.gr: 

"Χωρίς ένα καλωσόρισμα, ένα γεια, μια καλησπέρα, ένα χάι βρε παιδιά… ανέβηκε εννιάμισι η ώρα ντάγκα στη σκηνή ξεκινώντας το πρόγραμμα παρέα με τη 5μελή μπάντα του.

Πότε με την κιθάρα του, συχνά με τη φυσαρμόνικα και αρκετές φορές καθισμένος στο μαύρο πιάνο του, ολοκλήρωσε στις έντεκα το βράδυ τη συναυλία του, υποκλίθηκε στον κοινό, δεν μιλάμε για μπιζάρισμα, και εξαφανίστηκε χωρίς να βγάλει -όπως ξεκίνησε-μιλιά, ούτε ευχαριστώ, ούτε καληνύχτα …

.Μια συναυλία που λίγοι θα θυμούνται [ακόμη περισσότερο αυτή που πλήρωσαν το 40άρι], για το περιεχόμενο της, εφόσον δεν είχε κανένα απολύτως στοιχείο κεφιού, ατμόσφαιρας και ωραίου κλίματος, ή έστω παλιάς ροκ αισθητικής... 

Κάτι τέλος πάντων να μας "ξυπνήσει" απο την μονοτονία και την πλήξη... 

Ο κόσμος συνωστισμένος μπροστά στη σκηνή, oι υπόλοιποι απλά χάζευαν, μάταια «παρακαλούσε» να τους τσιγκλήσει με τα γνωστά τραγούδια του αλλά η μόνη κίνηση που έβλεπες ήταν το κούνημα της ορθοστασίας για να ξεπιαστούμε... εφόσον ο θρύλος ούτε έβλεπε, ούτε ακουγε, ούτε μάλλον αισθανόταν τι γινόταν μπροστά του…
.Ηταν από τις συναυλίες που δυστυχώς καταλήγεις να πεις, τον "είδα κι αυτόν", ή "ήμουν και εγώ εκεί".. και το πράμα τέλειωσε… σεβόμενος όμως την προσωπικότητα που μόλις σε αποχαιρέτησε μια για πάντα...Κρίμα..."

Πάρτε μια βίντεο γεύση...